Noord Argentinie
4 mei 2011 tm 13 mei 2011
Salta
Vanuit Bolivia nemen we een trein die ons naar de grens brengt, een wonderbaarlijk leuke en goede trein. We lopen naar de grensovergang en na de formaliteiten zijn we in Argentinie aangekomen. We gaan op weg naar Salta, waar we onze eerste Argentijnse steak gaan eten. Salta is een leuk stadje en we merken dat we weer in een land zijn aangekomen met westerse standaarden waarbij de vrouwen zich weer druk maken over de eyeliner en de mannen zich weer om de dag scheren. We vinden een leuk hostel en hier kunnen we aanschuiven voor de barbeque die hier in het hostel georganiseerd wordt.
In Salta is het gebeurd! Onze steakontmaagding. Een 450 gram Argentijse steak heerlijk op het bord met niets erbij, zelfs niet een blaadje peterselie ter garnering. Iedere versiering erbij zou het stuk vlees onmogelijk extra aanzien kunnen geven. Dat heeft zo’n jongen toch niet nodig. De steak a punto is heerlijk mals, sappig en bij iedere hap is het alsof een engeltje in je mond aan het schijten is. Zonder enige moeite wordt ieder grammetje vermalen en doorgeslikt en iedere kauw laat een onwisbare indruk achter. Ondenkbaar in nederland, maar denkbaar, uitvoerbaar en sappig in Argentinie. Met een heerlijke fles wijn erbij is dit de droom van iedere Carnivoor.
Salta hebben we ook even weer tijd om aan de wat duurdere prijzen te wennen. Argentinie is tweemaal zo duur als Bolivia. We bezoeken in Salta het Anatomisch museum en daar zien we onder andere embryo’s van 1 week tot 9 maanden op sterk water, zodat we een beetje kunnen voorstellen hoe dat in de zwangere buikjes van enkele dames in NL eruit moet zien. Oh nee, dat was in Bolivia. Wij zijn in Salta naar het Archeologisch museum de Alta Montana geweest waar ze 3 ingevroren kinderlijkjes hebben van de Incabevolking. 500 jaar geleden hebben de Inca’s bedacht om drie kinderen te offeren op een berg van 6700 meter in het noorden van Argentinie. Hier zijn de kinderen ingevroren en bewaard gebleven. Deze kinderen hebben hun rol als offer volbracht en mogen nu in het museum ons vermaken met hun ingevroren status. In Salta zijn we ook om te relaxen. Zoals zo vaak hebbben we een tip gekregen van een andere reiziger om naar een echte Gaucho Ranch te gaan. Wij hebben besloten deze maar eens op te volgen en te gaan voor een paar dagen.
Sayta Ranch
Op een uurtje van Salta komen we bij een paardenranch en worden we door Gaucho Enrique welkom geheten. Gelukkig maken we niet de fout het woord cowboy in de mond te nemen, want ze schijnen er redelijk snel van op hun tenen in de laarzen getrapt te zijn. We zullen vandaag paard gaan rijden en na het ontbijt worden we op dit edel dier gezet. Voor Monique kan nog even de angst voor het paardje met een kopje thee in de kiem gesmoord worden. Het rijden is harstikke leuk als we eenmaal op pad zijn met 5 paarden. We worden voorgegaan door een Gaucho en onze paarden gaan lekker stapvoets mee en besluiten af en toe zelfs even te eten aan de kant van het pad. De volgende keer vragen we sporen aan de schoenen want echt luisteren doen ze niet echt als we trappen en aan de teugels trekken. De paarden weten immers hoe laat het is. Bij het bestijgen van het paard merkte het dier al  meteen dat hij van doen heeft met een stel amateurs, die een hobbelpaard nog niet in beweging zouden krijgen. Het paard heeft dus een lekker wandeltochtje voor de boeg, waarbij hij lekker wat bloemetjes en vers gras kan eten onderweg. Wij vermaken ons eigenlijk wel prima op het beest en als we af en toe de teugeltjes strakker in de hand nemen dan lijkt het we alsof we paardrijden. Eventjes maar, want eigenlijk zitten we er alleen maar op. We zitten 3 uur op het paard, waarbij we rivieren doorkruisen en zelfs eventjes in galop over de weg stuiven.
Na de lunch die bestaat uit vlees, worst, vlees en per persoon 4 glazen wijn, want Enrique de gastheer houdt van bijschenken, gaan we nog een keer. De anngst van monique voor de paarden is met iedere slok wijn ietswat gekrompen en tot een niveau gezakt dat voor Monique de tweede keer nog leuker is. We hebben ietswat meer ervaring in het weghouden van de paarden bij de heerlijke gele bloemetjes en we lopen weer een rondje van 3 uur. Wij zijn gaucho’s!
Op de ranch vervelen we ons geen minuut. We ontbijten om 10 uur, we lunchen met heel veel en lekker vlees om 1 uur en we drinken wij tot 4 uur. Dan een spelletje hoefijzers gooien of met de luchtbuks schieten en daarna snel weer klaarmaken voor wijndrinken en het avondeten met vlees. Een heerlijk tijdverdrijf. We leren ook nog een stoofpotje maken op de Gauchomanier, hoewel dit Koos niet goed af ging met een fles wijn teveel op. We hebben veel lol op de Ranch en verder zijn we hier heerlijk uitgerust. In ieder geval genoeg energie verzameld om naar Mendoza te gaan.
Mendoza
Mendoza is de wijnstreek en hier komen allerlei lekkere Sauvingontje en Chardonnaytjes vandaan. Mendoza zelf is een middelmatige stad en verveelt niet, maar heeft ook niet iets speciaals voor ons. De wijnen gaan we proeven en drinken op een klein half uurtje bussen van Mendoza. De lokale touristenindustrie heeft hier bedacht dat we maar moeten fietsen om de wijnboederijen te bezoeken, aangezien wij de beroerste natruurlijk niet zijn, doen wij hier graag aan mee. We kiezen een van de vele fietsverhuur bedrijven en we gaan op pad. Onderweg merken we dat het hier niet alleen om wijn gaat, maar ook om olijfolie, likeuren en chocola! Een feestje dus en genoeg motivatie om op de trappers te staan. We beginnen met het bezoek aan een museum van de wijnmaakgeschiedenis van een bepaalde bodega en we proeven hier onze eerste rode wijn. Daarna vlug door naar de likeuren waar we Dulce de Leche, een soort Caramel, proeven met mint, donkere chocola en banaan. Hier proeven we ook Absint, die zeer kunstig in de fik word gestoken en met suiker iets ingedempd wordt met alcohol en de maag nauwelijks bereikt aangezien het nog zo vluchtig is dat het direct door het lichaam word opgenomen. Ook proeven we nog olijfolie die ze hier ook maken en we gaan snel op weg naar de volgende wijnboerderij.
We bezoeken nog een andere wijnboerderij waarbij we tot wel drie maal toe allebei door de Bodegaeigenaar worden gekust en welkom worden geheten. Hier zitten we bij een hele moderne Bodega waarbij de wijnsilo’s nog staan te glimmen van de nieuwigheid. Ook bezoeken we nog een olijvengaard waarbij we olijfolie mogen proeven die geperst uit de olijven van de 1000 bomen in de gaarrd. Het is hier mooi om te fietsen tussen de herfstkleurige bomen en druivenstruiken en olijfbomen aan weerskanten.
In Mendoza doen we niet veel behalve de bus pakken naar Santiago de Chili, alwaar wij een vliegtuig gaan nemen naar Paaseiland. We hebben 4 dagen dus voldoende tijd om Santiago te verkennen.
{source}
<iframe width="425" height="349" src="http://www.youtube.com/embed/5txG-rN3lM0" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>
{/source}